رد پای مبارز

اصل زندگی انسان مبازرست؛ البته نه اون چیزی که انسان براش خلق شده باشه، بلکه چیزیست که به زندگی ماها معنا می‌ده.

اگر در زندگی مبارزه نداشتیم، یعنی تلاشی هم نیست، چالشی هم نیست -جهادی هم نیست-، هدفی هم نیست و تهش می‌رسیم به اونجایی که نباید! چرخ‌دنده‌های دنیا ما رو له می‌کنن و بنابراین در زندگی مرتبا به مشکل می‌خوریم (حالا افسردگی یا پوچی یا ...).

هر آدمی که به جایی رسیده قاعدتا یک مبارزه داشته. یک عمر جنگیده. نه جنگ به عنوان شغل و نه جنگ به عنوان سرگرمی و نه به عنوان چیزی کنار زندگی، بلکه به معنای خود زندگی! هر لحظه جنگیده‌اند، کلی هم شکست خورده‌اند اما عقب نشینی نکرده‌اند. مبارزه خود زندگی است.

پی‌نوشت ۱: دنیای امروز بهش می‌گه جنگیدن برای آرزوها و این‌ها. اسلام بهش می‌گه جهاد، جهاد اکبر.

پی‌نوشت ۲: نظر شخصی من اینه که خدا دوست داره انسان رو در حال تلاش و کوشش ببینه. ما رو اصلا اینطوری خلق کرده.