در پیله تا به کی بر خویشتن تنی؟
پرسید کرم را مرغ از فروتنی
تا چند منزوی در کنج خلوتی
دربسته تا به کی در محبس تنی
در فکر رستنم -پاسخ بداد کرم-
خلوت نشسته ام زین روی منحنی
همسال های من پروانگان شدند
جستند از این قفس، گشتند دیدنی
در فکر خلوتم تا وارهم به مرگ
یا پر برآورم بهر پریدنی
اینک تو را چه شد کای مرغ خانگی
کوشش نمی کنی، پرّی نمی زنی؟
**********************************************************************
هیچی! همین! نیما یوشیج خوب گفته!
۰ نظر
۰۵ آبان ۹۳ ، ۰۲:۰۱