یادمون رفته کینه داشته باشیم. از اونایی که مشکلات و مصائب زیادی بر ما تحمیل کردن و حقوق زیادی از ما زیر پا گذاشتن. از کسایی که تمام جهان رو به نوکری می خوان. هر فقیری در دنیا هست تقصیر ایناست. تا تونستن کشتن و حالا هم سرمایه گذاری های عجیب و غریب برای جهت دهی و تغییر افکار عمومی. تو همین مسئله اسیدپاشی، چه کسایی و چه جریان هایی در پشت پرده می خوان این حرکتو به دین نسبت بدن؟ به خدا اگر قدرت داشتن همون جنایاتی که در آمریکای جنوبی و آسیای شرقی مرتکب شدن، تو ایرانم تکرار می کردن. حالا دیگه "آمریکای جهان خوار" تبدیل به "آمریکای پیشرفته" شده. انگار نه انگار برای گرفتن این سرزمین، میلیون ها نفرو کشتن.
سال 88 که فراموشمون نشده. چه هزینه سنگینی بر ما تحمیل کردن. با ادعای آزادی (!) و حقوق بشر (!) هر کاری بخوان می کنن. هیچکس تو دنیا نیست که بگه به چه حقی داری این کارا رو می کنی. هیچکس نیست بهشون بگه شما خودتون روتون نمی شه حتی این شعارها رو (که به صورت کامل به گند کشیدینش) تو کشور خودتون مطرح کنین، یا اصلا به چه حقی ایرانو تحریم می کنین. با حمایت همین دولتای کثیف 18000 نفر از جوونای دسته گل ما در حملات شیمیایی شهید شدن، که البته خود سلاح شیمیایی رو هم آلمان تهیه می کرده. کسایی که با بمب گذاری بهشتی و رجایی و افراد باارزش زیادی رو از ما گرفتن، حالا کجان؟ چرا دولت مقتدر آمریکا، پلیس جهان، کمک کننده مظلومین (!!)، وقتی می خواست ایران رو وادار به تسلیم کنه، قدرتش بیشتر از زدن یه هواپیمای مسافربری (مثل هیروشیما و ناکازاکی) نبود؟ چیز زیادیه حقوق مادی و معنوی زیادی (شما بخونید بی شمار) که تو این سال ها از ما پایمال شده بطلبیم؟
حالا ما شدیم مقصر و افتادیم گوشه رینگ. ما ناقض حقوق بشریم! چون پیام ترور شدن دانشمندانمون رو نگرفتیم. چون اجازه تجاوز به خاکمونو نمی دیم (که البته اگر چنین چیزی براشون ممکن بود، اصلا کار به مذاکره و فشار نمی رسید). حالا ما باید عقب نشینی کنیم.
فکر کردیم با سازش (پذیرش آقا بالاسر، اونم آمریکا!) وضع بهتر می شه. که البته نمی شه. چون همینطور که می بینید همه دولتای جهان این بچه قلدر پررو رو پذیرفتن و البته کشورای کمی هستن که توسعه یافتن و اونم خودشون زحمت کشیدن. البته امام که سازشکاری رو محکوم می کرد در درجه اول به خاطر نشر دین و نور الهی در جهان بود. اما با سازشکاری نه به دنیا می رسیم نه به آخرت. قسمت آخر مختارنامه رو به یاد بیارید. اینکه در نهایت 40000 نفر گردن زده شدن، چیز عجیبی نیست (دقیقا هیروشیما). به خدا این ذات دشمنیه. اگر آمریکا دستش به ما می رسید و چنین کاری نمی کرد، حماقتشو ثابت می کرد! یعنی اگه الآن آمریکا دستش به شیعه ها برسه و نکشه، من خودم به شخصه می گم احمقه!
اگر مذاکره راه خوبی بود، اولاد پیامبر مسموم و مجروح به دیدار پیامبر نمی رفتن، چرا که با مذاکره بهترین امکانات رو میتونستن داشته باشن.
------------------------------------------------------------
پی نوشت 1: دوست عزیزی می گفت سر یکی از کلاسام (کلاس اندیشه تو دانشگاه) به بچه ها گفتم اگر اوباما اینجا بود چی کار می کردین؟ هر کی یه چیزی می گفت، عکس می انداختیم یا باهاش صحبت می کردیم و از این حرفا. من گفتم اگر بود من خودم اینجا دهنشو جر می دادم. دانشجوا نزدیک بود شاخ دربیان!
پی نوشت 2: خدا لعنت کنه کسایی رو که معیشت مردم و آرمان های اصیل انقلاب رو مقابل هم قرار دادن.
پی نوشت 3: خوندن این مطلب هم توصیه می شه.