واژگونه‌گی

دلیل من برای ایجاد این تغییرات و تحمیل رنج بر خود، رسیدن به جایگاه یا هدف خاصی نیست (هر چند این کار نتیجه خیلی خوبی هم دارد).
دلیل و انگیزه من از عوض شدن، شدن است.
سبک زندگی‌ای که در قبل داشتم، اصلا سبک زندگی خوبی نبود؛ زندگی مبتنی بر لذت و دوپامین با اهداف گذرا و بر پایه غفلت از حقیقت و واقعیت، بسیار سبک زندگی غم‌انگیز و بی‌اساس و افسردگی‌آور و پوچ و بیهوده‌ایست. هر چند گاهی غلیان لذت و سرخوشی‌های شدید دست می‌دهد، اما همیشه و دقیقا همیشه پایان این مستی، غم و اندوه و حسرت است.
در حالی که زندگی بر پایه بیداری (یک سبک زندگی کامل شامل تمام ابعاد زندگی و تغییر در همه چیز) بسیار لذت‌بخش‌تر، هدفمند و بانتیجه و همرام با شادی و لذت توامان است.
بنابراین هر چند ذهن به ما دروغ می‌گوید و به خاطر تمایل خیلی بالایی که به دوپامین دارد حس وارونه به هر یک از این سبک‌های زندگی دارد، اما من باید عقل را بر خیال و نفس غلبه و خوشبختی را بر خوشی ترجیح دهم. این کار مستلزم رنج و ریاضت و تقویت اراده و عقل است و اصلا کار راحتی نیست.

کشاکش تاریخی، عقل و احساس

جدیدا مانورهای زیادی روی موضوعاتی مثل محیط زیست یا فقرا می شه. کاری با اینکه این حرکات شعارزدگیه و با صِرف این کارها نمی شه مردم رو رشد داد، ندارم; اما حتما با این نوع حرکات و یا "جو گرفتگی"ها آشنا هستید. امروز بنری دیدم که در اون، از مردم دعوت شده بود تا برای پاکسازی بخشی از طبیعت در یک روز خاص دور هم جمع بشن. جالب اینجاست که در همین کارهای سطحی هم نوآوری نداریم; و مدام در چارچوب های ذهنیمون زندانی هستیم.

برای مثال اگر بخوایم از کمک های مردمی برای حفظ طبیعت استفاده کنیم، کارهای بیشتری رو می شه انجام داد. مثل کاشت درختان، کمک های مالی و کمک برای محیط بانی. عرض کردم که این جنس حرکات رو، که صرفا از سر احساسه و گاهی هم به شکل هدفدار برگزار می شه، قبول ندارم. اما بهتره همین کارها هم به نحوی انجام بشن که هم ماندگار باشن و هم راهی به جایی ببرن. نه مثل دیوار مهربانی ها که در نهایت، بدون تاثیر چندانی جای خودشون رو به یک "شعارزدگی" جدید بدن.

پی نوشت1: این کارها نه نیت صحیح دارن و نه به شکل صحیح انجام می شن. ما بین خطوط حرکت می کنیم، به فقرا کمک می کنیم، طبیعت رو پاکسازی می کنیم و خیلی کارهای دیگه هم می کنیم، چون تو کشورای "باکلاس" از این کارا می کنن! همونطور که برای "کلاس" اسراف می کنیم و منابعمون رو هدر می دیم، بلدیم برای همین نیت کارهای خوب هم بکنیم. بماند که گاهی بعضیا از این حرکات چه سوءاستفاده هایی که نمی کنن.

پی نوشت2: از نشانه های دیگه تضعیف عقلِ آدمی در این عصر، راحت طلبیه. راحت طلبی هم علت و هم معلول بی عقلیه. عقل یکی از قوای روحیه و با اراده ارتباط بسیار نزدیکی داره. با راحت طلبی اراده آدمی و در نتیجه اصل وجودش، یعنی روح و نفس او تضعیف می شه و باعث می شه تا احساس بر عقل چیره بشه. استاد پناهیان سخنرانی فوق العاده ای دارن در باب راحت طلبی. در مورد غلبه احساسات بر عقل بیشتر می شه صحبت کرد. خیلی بیشتر از این متن کوتاه.